pleść się

См. также в других словарях:

• pleść się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o roślinach pnących: okręcać się wokół czegoś, wić się, piąć się po czymś; oplatać coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powój plecie się po balustradzie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pleść — dk XI, plotę, pleciesz, pleć, plótł, plotła, pletli, pleciony 1. «łączyć pasma czegoś, przekładając jedno przez drugie, trzecie itd.; łączyć pręty, listwy itp., przeciągając, przekładając je jedne przez drugie» Pleść warkocz. Pleść kosze z… …   Słownik języka polskiego

• pleść — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Vc, plotę, plecie, pleć, plótł, plotła, pletli, pleciony {{/stl 8}}– upleść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc {{/stl 8}}{{stl 7}} łączyć ze sobą długie i cienkie elementy, przekładając, przeciągając na przemian jeden przez… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mówić [gadać, pleść] co ślina na język przyniesie — {{/stl 13}}{{stl 7}} mówić, opowiadać dużo, nie zastanawiając się nad sensem słów, o rzeczach niemających znaczenia, bzdurnych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyszła i plotła przez pół dnia, co jej ślina na jezyk przyniosła. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• plecenie — ↨ plecenie się n I rzecz. od pleść (się) …   Słownik języka polskiego

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

• rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… …   Słownik frazeologiczny

• trzy — + ż. rzecz.; trzej, trzech, m. os.; DMs. trzech, C. trzem, B. m. os. trzech, ż. rzecz. trzy, N. trzema 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 3» Trzech chłopców, mężczyzn idzie, szło. Trzej chłopcy, mężczyźni idą, szli. Matka z trzema córkami.… …   Słownik języka polskiego

• związek — m III, D. związekzku, N. związekzkiem; lm M. związekzki 1. «stosunek rzeczy, zjawisk itp. łączących się ze sobą, wpływających, oddziałujących na siebie; łączność, powiązanie, spójność, zależność» Związek między zjawiskami. Ścisły, luźny związek… …   Słownik języka polskiego

• język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje …   Słownik frazeologiczny

• związek — Mówić, pot. gadać, pleść itp. bez związku «mówić, gadać, pleść itp. bez sensu, w sposób pozbawiony logiki»: Otworzył i wpadł po prostu na Hanię. Rzuciła mu się na szyję, zaczęła coś gadać bez związku, wszystkimi językami naraz (...). J.… …   Słownik frazeologiczny